Met de onzekerheid in het achterhoofd of ik aanstaande zondag wel zal starten roep ik nog even het gevoel van gelukzaligheid op van vorige week wanneer ik mijn laatste lange training deed voor ik vertrek naar de Marathon van New York.
Zondagochtend 23 oktober – 6u30 – 2° en zeer mistig
Voor het eerst een muts en handschoenen, maar nog steeds in korte broek.
Na een goed half uur waren mijn wimpers bezaaid met mistparels.
Heerlijk zo’n frisse herfstochtend. Ik hoor u al zeggen “wat is daar nu leuk aan?” Het gevoel is alleen maar te vatten als je het zelf kan ervaren.
Doen! is de aanrader.
De wereld letterlijk voelen wakker worden geeft een apart gevoel. Hier en daar al een zeer vroege fietser strak in merchandise shirt. En daar is de wekelijkse zondagswandelaar telkens op het zelfde uur. Een goeiemorgen hier een knikje daar. Dat is wat je dag goed maakt, dat is waar ik goed gezind van word, dat is wat mijn vroege trainingen op zondagochtend aangenaam maken.
Ik drop “little fluffy clouds” van The Orb en “Alles Went” van Sef & Aafke Romeijn. Tijdens mijn loop check ik ook mijn marathon playlist.
Ik test mijn gels uit om zeker te zijn dat die goed verteerd worden. Niets aan het toeval overlaten is 1 van die regels die een loper neemt for granted
Na een stevige run kom ik terug aan in het dorp waar ik al jaren woon. De zon komt inmiddels piepen en je merkt dat ook de buren de zondagsstart hebben gemaakt. Wat een gewemel. De wereld is wakker. 😀
In de loop van de dag merk ik wat last te hebben in de rechter knie en onderaan van beide scheenbenen. Eigenaardig, want tot op vandaag voelde ik weinig tot geen spanning in de benen.
Een loper wordt wel wat gewoon tijdens de jaren training. In de ideale wereld traint een loper volledig pijnloos maar dat is de ideale wereld. Elke loper gaat wel eens door een hel, zit soms weken zelfs maanden in een time-out omwille van herstel van kwetsuren. “Dat hoort erbij” is misschien kort door de bocht, maar het is alleszins al een begin om die mindset in het achterhoofd te houden als je start met hardlopen.
Ondertussen zat ik dus dinsdagavond bij mijn sportarts die mij alleen maar een nieuwe afspraak kon voorschrijven op vrijdag. Beide scheenbenen waren te gezwollen om een echo te maken. Het “goede” nieuws dat ik nog 10 dagen heb om te herstellen kon mijn dag niet goedmaken.
We zijn nu zaterdagavond, 7 dagen voor de start. Enkele inspuitingen en een doos ontstekingsremmers gaan hun werk moeten doen. De gedachten dat 10 maanden training voor niks zijn geweest houden me van mijn nachtrust.
Maandag een nieuwe check-up.
‘t Zijn spannende uren in de “ideale wereld” 😱
Light up your Life !
Els